Autor: ks. proboszcz Bartosz Rachwał
Krzyż jest najmądrzejszą księgą świata. Ci, którzy jej nie znają, choćby znali wszystko inne, pozostają ignorantami. Prawdziwymi mędrcami świata są tylko ci, którzy kochają krzyż, jego się radzą, pogłębiają jego znajomość. Trwanie pod krzyżem nie nudzi i mimo cierpienia, zawsze jest źródłem pokoju. Krzyż jest znakiem Bożej miłości, jest dialogiem Boga z człowiekiem, w którym Bóg wyraża to, co trudne do wyrażenia. Krzyż stał się fundamentalnym „miejscem” objawienia się Boga i możliwości poznania Go przez człowieka.
Św. Paweł w pierwszym Liście do Koryntian przekazuje nam brzemienne i niezwykłe w swej treści słowa: „Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia. Napisane jest bowiem: ‹Wytracę mądrość mędrców, a przebiegłość przebiegłych zniweczę›. Gdzie jest mędrzec? Gdzie uczony? Gdzie badacz tego świata? Czyż nie uczynił Bóg mądrości świata głupstwem? Skoro bowiem świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących. Tak więc, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą” (1 Kor 1, 18-24).
Powyższy fragment wskazuje, że nasza refleksja nad tajemnicą Odkupienia znajduje miarodajną formę i zasadniczą treść tylko w Chrystusie. Więcej, to właśnie całe przepowiadanie Ewangelii jest głoszeniem „Chrystusa ukrzyżowanego” (1 Kor 1, 23).
Krzyż jest najbardziej zwięzłym podsumowaniem wyznania wiary. Na drodze do wiary zawsze stoi krzyż. Nie można wierzyć i odrzucać krzyż. Więcej, nie można żyć i nie kochać krzyża. Znak krzyża jest znakiem chrześcijańskiej tożsamości.
Krzyż – owo starożytne narzędzie tortur i haniebnej śmierci od czasu odkupieńczej Męki i Śmierci Zbawiciela stało się najważniejszym symbolem chrześcijańskiej tożsamości. Znak krzyża znany był od najdawniejszych czasów, w różnych kręgach kulturowych, dopiero jednak Chrystus ukazał jego najgłębszy sens. Stał się wyznaniem wiary, miał chronić od nieszczęść i sprowadzać Boże błogosławieństwo. Był traktowany jako streszczenie najważniejszych prawd wiary. Dzisiaj krzyż jest kojarzony jednoznacznie z Ukrzyżowanym, który łączy ziemię z niebem.
Niech krzyż, który swoimi ramionami łączy niebo z ziemią i ludzi pomiędzy sobą, rozrasta się na naszej ziemi w wielkie drzewo przynoszące owoce zbawienia. Niech rodzi nowych i odważnych głosicieli i wyznawców, kochających Kościół i za niego odpowiedzialnych, prawdziwych heroldów wiary, nowych ludzi plemię, które rozpali pochodnię wiary i wniesie ją płonącą w progi trzeciego tysiąclecia.
